HAZAN SOFRASI

Yorgunum diyorum
Ömür boyu hüzünlerin hasadýný yapmaktan harmanda
Ve bir ömür trajik hikâyeler taþýmaktan yaný baþýmda, yorgunum
Susturun gönül kuþlarýmý
Susturun diyorum, matem þarkýlarý söyleyip durmasýnlar karþýmda

Fani bir ömrün zilleri çalýyor, bak
Çoktan terk etmiþ kervanlar obayý
Doldurup durmasýn karanfiller kadehime gözyaþlarýný
Þimdi gönlümde fecir zamaný

“Ýki elim kanda olsa gelirim” derdin” ya, “çaðýrýrsan”
Kanlar içindeyim iþte gel, boðulmak üzereyim
Þimdi dostluðunu göstermenin zamaný
Yoksa bu hafakanlar boðacak beni
Boðacak bütün ümitlerimi, gel

Gönül mabedime býraktýðýn yýldýzlar
O þehrayin gecelerde
Birer birer sönüyorlar þimdi bak
Sönüyor ihtiþamý en muhteþem günlerin
Bedevi ruhum kayboluyor karanlýklarda
Ruhumu aydýnlatmýyor artýk gözlerin



Her fal vakti ellerimle oynaþtýðým çiçekler
Bir bir eriyor yayla yollarýnda
Eriyor en masum düþüncelerim
Beni sana baðlayan ne varsa yýkýlýyor saltanatýmda
Kararýyor sonbahar gecelerim


Mahsun çocukluðum düþüyor aklýma, sonra
Tekerlerine takýlýp kaldýðým eski faytonlar düþüyor
Sislerinde kaybolduðum yaylalar
Damlarýnda sahipsiz gençliðim düþüyor

Kadehime doldurup durma artýk geçmiþi
Doldurup durma kederleri ne olur ey yar
Bu hazan sofrasýnda gönlüm periþan
Doldurdukça kadehim üþüyor

Sosyal Medyada Paylaşın: