BEN YAKINIM...

Sana bir solukluk nefes kadar, çok mu çok yakýným
yakýn bana niçin, fersah fersah Kaf daðýnca uzak?
ya bu bana, Allah’ýn sunduðu bir tek mutluluðum
ya da acýlar içinde, hayat kurdu bir tür tuzak

adýmlar neden hep tek yönlüdür, nefse kör akarlar?
dost kapýdan çevrilir, hasut ’lük içimizde deðirmi?
neden bu gurur ve kibir durmaz, ensem de yatarlar?
hayatýn þartý; huzura ak çýkabilmek deðil mi?

ne umdun miskin gönlüm, yediðin haltlarýn güzel mi?
kul gönlünün nefret ve bedduasý mý sana elzem?
dert çaresi; içten akan, hakkýn hoþluðu deðil mi?
rezil olup battýktan sonra, niye koþarsýn her dem?

çimdikçe arýnýp kirden, rezilliðin gider elden
bir gönül bin deryayý doldurur, hak aþký kurulur
ruh sevgisine koþar, sevgi coþar gönül de selden
hak yolda; ne Ýrem bahçesi, ne gül istemi olur

biçare gönül; nefis dað aþmaz, düze kaçar durur
gönül deðirmeni durmadan, hep kendine öðütür
yol yordamýn ortasýnda, kalp özüyle tek bulunur
hak merdiveni; kirli hisleri hiç koymaz çürütür

gebe deve sesinde, kuru kütük gibi inlerim
hakikat deryasýnda ki bir zerreye de razýyým
yandým yüceliðinde güzelin, baþka ne isterim
Hakkýn hak yolunda, yokluðun açlýðýna da varým

Ben yakýným; o ruhunun eriyiðinde
tüm benliðimle canýmla öðütülüp de kavrulmaya
Ben hazýrým; yücenin huzurun da yerlerde de
sürünüp de, aþk alevinde korlu savrulmaya

Dumaným sardý iç yangýným da yüreðimi,
yetmez ki köz baðrýmda ki özlemimi harlamaya

Boþa geçen günlerdeki nefsim söyle; ne kaldý boþ elinde,
kör gözlerin sönmüþ ferinden baþka
Toprak hayat oldu sundu seni yaþattý nefsini,
gel artýk deyince geride ne kaldý hak olan aþka

(31.08.2010)AZAP

Sosyal Medyada Paylaşın: