Aheste anlarýmý,
virgülüne boyardý ’dün’.
Nemsiz sevdalara
aðlýyor günlerim
samanyolu izleri dilimde
griye çaldý aklým
kanadý düþü,
özgürlüðümün.
Gülüþe deðen serseri mermilerde
buluyorum kendimi
oniki’den ýskalamýþ
çocukluk zamanlarýma özlemim
elleri terlemiyor
alevi üþüyen kalbimin.
Sözü kesilmiþ
satýr arasý boþluklarým
uyuturdu günü
yüz yýllýk çýnarlarýn gölgesinde
kýsýk sesli cümlelerim
eskitirdi, bana dairleri
hükümsüz kimliklerde,
gezinirdi parmak uçlarý...
yasemin þen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.