Gül de Ağlasın
Hep bülbül mü aðlayacak,gül de aðlasýn,
Aþk ateþi nasýl yakar o da anlasýn,
Koparýn dalýndan sararsýn,solsun,
Güzelliði nasýl biter artýk anlasýn.
Gül ölse kahrýný yine bülbül çekecek,
Aþkýn zehirini daha acý içecek,
Gül kibri yüzünden hiç sevmedi bülbülü,
Lakin bir bilse,sevse neler olacak!
Deðer biçilmez sevgi var bülbülün gözyaþýnda,
Yýllarca nöbet tuttu gülün yanýbaþýnda,
Ne bir karþýlýk gördü,ne de acýsý dindi,
Yýlmadan koþtu,bir damla sevgi peþinde.
Gülün amacý neydi? Bülbülüm anlamadý,
O her zaman güldü,bülbül gibi aðlamadý,
Baðrý yanýk bülbülüm sanki bir divane,
Gülü terk edip de derman aramadý.
Gül oralý olmadý,aðlattý hep bülbülü,
Laleler,menekþeler kýnadýlar hep gülü,
Gül þýmartýlmanýn sefasýný yaþarken,
Çilekeþ bülbülüm sanki yaþarken ölü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.