Uyanýrým birden biter uykular,
Baþlar delirmeler, baþlar korkular.
Sarar her yanýmý sarmaþýk gibi,
Korkular...Ýçimde burgu burgular...
Beynimin üstünü kaplayan duman,
Bir an düþünmeme vermiyor aman.
Saðýmý solumu yýkýp dökerim,
Korkular üstüme geldiði zaman...
Düþmaným oldular geceler benim,
Gündüzler elbisem, geceler tenim.
Korkular peþimi býraksa bile,
Dilim bir þüpheyi heceler benim...
Ýçimi kemiren azgýn vesvese,
Sonunda ruhumu týktý kafese.
Ey dilim sen çözül, aklým sen yetiþ,
Ýsim ver meçhulden duyduðum sese...
Yediðim taþ oldu içtiðim zehir,
Tesellim bir damla, korkular nehir...
Baðlandý bedenim prangalarla,
Dev bir hapishane þimdi tüm þehir...
Onlardan dertleri kaptým kapalý,
Huzura açýlan yollar kapalý.
Ardýmda geçtiðim þüpheli yollar,
Önümde korkular...Taþlý sopalý...
2007
ahmet turgut atlýk