ayrılığın kırkı çıkınca

gözlerin hep
denize bakar gibi
dalar giderdi
senden bana benden sana

onlar dalardý
ben inci çýkartýrdým
uzaklardan
derin mi derin

ellerinse
saçlarýmý tutar
çalým satardý
gelip de geçenlere

ben rüzgar sanýp
dudaklarýmý
sana uzatýrdým
pencereyi her açýþýmda

aþký senden öðrendim
ayrýlýðý kendimden
senden gidince
kendime gelemedim

sonrasýnda
çöplükte martýlarýn
çýðlýðýný kovalar oldu
kulaklarým

hayattan çok þey
ummamýþtým amma
kazandýklarýmda da
sen yoktun

zaten o
kaybettiklerim de
gönlümdendi
kimseden deðil

bir tek
seni kendimden
ettiðim için
dilime düþmaným

bir de þiir diye
yazdýðým her kelimenin
içinde barýnaksýz
kaldýðým için

piþmaným



Sosyal Medyada Paylaşın: