küçük bir çocukken, annemin gözlerine bakardým, bakardýmda... ne olduðunu anlamazdým. dudaklarýndaki tebessüm, gözlerinde kýrgýnlýk,þevkat ve üzüntü, kaþlarýndaki hafif ama, bir o kadar derin çizgiler. güldüðü için böyle diye düþünürdüm. þimdi bende anneyim,kadýným. aynaya baktým geçenlerde; ayný annem gibi gülüyordum, ve anladýmki; annem gülmüyordu. yaþayamadýðý güzellikleri, içinde ölmesin diye uðraþýyordu. dýþa vurmasý gereken her þeyi içine atýp, yüzünde hayat veriyordu
Sosyal Medyada Paylaşın:
seyide cinaloğlu doyran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.