yanlýz insan sessiz düþ’ermiþ topraða
gece lambasýný söndürürken
ateþböceklerini görüyorum
kuyruklu bir yýldýzý yakýyorum sigaranýn ucunda
ve sarýlýyorum oturaklarýma
ayarý bozuk günlerimin
týrnaklarýmý törpülüyor her gün
býçaðýn kör kabzasýyla
oysa ben sabah uyanamýyorum
yada aksama geç kalýyorum
dünden kalan sevinçlerimden ikram ediyorum
evin kusuruna bakmayýn diyorum
temizlemeye verdim duygularýmý
evet, çorabým da delik
etraf örümcekler senfonisi iðne-iplik
öyle fakirim ki
küfür etsen amin diyorum
nazar deðdi kurþun kalemime
ve kurþun dökebiliyorum yanlýzca günlerin sayfalarýna
okuduðumdan deðilde
25 kupona ev ocak veriyormuþlar
ee resmi gaste,
çekiliþ yok, itiliþ yok
gidip alsana bana
kara perde ardýnda
kaðýt mendil satýyormuþ kahinler
oysa bende yaþýyorum hayata benzer bir þeyi
sana akýyor ýrmaklarým
huysuzum bi de galiba
sela okunuyor sessizce
þakaðýmdan giriyor bir kurþun
ama acýmýyor
ýsýnýyor yüreðim
afrikadaki aç çocuklarý düþünüyorum
buyrun hep birlikte gömelim beni
mamasýný yememekte ýsrarlý yaramaz çocuk gibi
hissediyorum
aðzýný kocaman açalým topraðýn
ve hep bir aðýzdan,
’iyi bilirdik ama...’
neyse, örtün üstümü, örtün
suya eðilmiþ ceylan ürkekliði çocuklarýn
gök emzikli dilinde yýldýz yarasý
söyle, kimin düþmaný olarak geldin dünyaya
tedavülden kalktý adresler
bir yol arýyorum
uzun bir sokaktayým
þakaðým ugulduyor
geçmi kaldim ne, kapýlara koþuyorum
duvarlara vuruyor baþým
sanki bir ordu geçmiþ buradan
birden kuþlar havalanýyor üstünden
ara, tenha bir sokaðýn
baþ ucunda kör loþ bir lamba
sorsan güneþi aydýnlatabilecek sanki
oysa çocuklarýn alay konusu olmuþ
yarýþ ediyorlar kim kýracak önce diye
o lambanýn altýndan geçerken
karþýda senin balkonu görüyorum
demek sen o lambayla aldattýn beni yýllarca
yada yolumu mu bekledin ne
ama hafýzasý bozuk zamanýn
hatýrlamýyorum
belkide sen bu sokakta hiç oturmadýn
vakit ne çabuk geçiyor akþam
hep geceyarýsý uyanýyorum
diþlerimi sýkarken
þakaklarým acýyor
bu hayatý kimin için yaþýyorsun
bu hasmýn kime
ben mum oluyorum her akþam
sen bir ormaný yaktýn bende
Ali Ekber çiçeði dinliyordum az önce
“hay haydar haydar, ben yana yana..”
Yorulmuþ çizgilerini farkettim
Býçak yaralarý gibiydi inan
Ama seyircilerin içinden biri
“bitmiþ lan bu..” dedi
Yürü bre küheylan
Dönmeyen bir dünya var benim içimde
her þey statik bir tekrarda
kadraný durmuþda saatin
o kadar mutsuzum ki
alýntý yapýyorum mutluluðunuzdan
helal edin hakkýnýzý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
bahçemizin halinden Edip Cansever Hayat dersi bozkurt böğürtlen kürt kızı şeb-i aruz Deniz evlat yaSemin