Saçlarýma dokunan acemi yaðmur sel olup süzülürken yanaklarýmdan bakar kalýrým, senin kurþun düþüþlerine inat bu ne telaþ, hangi þafaklara gömdün geceyi belli ki, alýnganlýðýn üstünde ýslaklýðýn yalnýzlýðýma uzanan Moðolistan kürkü sen beni gökyüzüne çiz, ben seni bulutlara aman sessiz ol, yýldýzlar uyanmasýn...!
Üþürken ellerim, kilit vurdum üstüne rüzgârlarýn sen daðlarýn küskün ceylaný kaç mevsimle tanýþtýn, bozkýr kaçamaklarýnda süslendim bulut giysilerinden þimdi, budanmýþ bir ceviz aðacýyým Gülhane parkýnda acemiyim bilmiyorum çiçek açmayý bir martý havalanýyor Boðaz’ýn üstünde kanatlarýna mühür vurdum yas tutmuþ ayrýlýklar gibi unutulmuþum hangi gençliðimi yaþasam da, kurtulsam þu yürek masallarýmýn kýzgýn alevinden.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 25.8.2010 Saat.15.59
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.