Habba/dan Hacce/ye sevgilerle...

kalenin taa tepesindeydi evimiz
bahçesinde dut aðacý vardý
sofra bezleini açardýk
tutardýk uçlarýndan
sulu sulu dutlarý çýrpardýk
ne güzeldi
ne tatlýydý o dutlar...

demi hacce!

elimize geçen çivilerle
bahçemizin en güzel oyunlarýndan
çivi saplama oyunu oynardýk
yumuþaksa toprak saplanýrdý çivi
deðilse
çivi devrilirdi yere
sýra diðerine geçerdi...

çinçan oynunuda severdik
iboþuda alýp aramýza
gerdirirdik ipi
ayaklarýmýzla
ipler arasýnda atlardýk...

annemler gittiðinde
döndü ablalara
turgut amcalara misafirliðe
takke dikmeyi biçmeyi býrakýp
iþten kaytarýrdýk
gecekondu evimizin
küçük bahçesinde
hemen oyuna koþardýk...

üçümüz kardeþ kardeþ
ne güzel oynardýk
demi hacce...

küçük bir kümesimiz
tavuklarýmýz
bir asma
birde armut aðacý vardý
çeþmemizde buz gibi sular akardý...

sular kesildiðinde
bidonlarýmýzý
bidon kuyruðuna býrakýr
cümbür cemaat komþularla
sular taþýrdýk evlerimize...

kömür gelirdi
odun gelirdi
araba çýkamazdý taa kalenin tepesine
kan ter içerisinde
odun kömür taþýrdýk
sýrtýmýzda
nefes nefese...


merdiveninde oturur eliþi yapardýk
biraz büyüdüðümüzde...
delikanlýlar gelirdi kaleye
kimisi kuþ peþinde koþardý
birisi akþama kadar
bizlere ýslýk çalardý...
kaleye gelen turistler bize bakar
el sallarlardý
hatta resmimizi çekerlerdi
o resimler elimize geçse
ne hoþ olurdu þimdi
demi ký...

demi hacce!

küçükken çok kavga edermiydik bilmiyorum
ama sen týrnaklarýnla yýrtmak için yüzüme saldýrýrdýn
ellerimi yolardýn hatýrlyorum
çimdiklerdik birbirimizi...

geceleri ayný odada
ayný yatakta yatardýk
benim ayaklarým üþürdü
sen hep sýcaktýn
ben ýsýnmak isteyince ayaklarýmý iterdin
ayaklarýný kaçýrýrdýn benden
kýzardýn...
kýþ mevsimlerinde bronþitin azardý
öksürürdün sabahlara kadar
üzülürdüm...birazda kýzardým
uyutmuyorsun diye...
þimdi sende çocuklarýna kýzýyorsun öksürünce

demi hacce...


evimizde pire ve tahtakurusu olurdu
beni pire uyutmazdý
seni tahta kurusu yerdi...


bana tülü derlerdi
saçlarým o zamanlar çok kývýrcýk ve gür
muhtemelende hep daðýnýktý/ki
öyle severlerdi
sanada zayýf ve çelimsiz olduðundan
cýydýk derlerdi...


ben hiç abla olamadým sana
demi hacce...
zaten hiç abla demedin
habba dedin yýllarca
ve hala öyle diyorsun...

sen çabuk büyüyüp serpildin
hep seni ablam sandýlar...

sanýrým
ben biraz týrsmýþtým
birazda
duygusallýðýn arkasýna saklanýp
pýsmýþtým...
sen biraz daha çetin ceviz çýkmýþ
bakýþlarýnla bile
azýcýk
korkutmuþtun beni...

ama...
ama hacce o zamanlarda bile
sen benim için hep küçük kardeþtin
emin ol caným kardeþim
seni çok seviyorum
eskiden/de
cýydýk kardeþimdin...

þimdi/de...


asude_vuslat











Sosyal Medyada Paylaşın: