þimdi ihanetini anlatýyor bana sahilde esen rüzgarýn esintisi, gözlerimde býraktýðýn iki damla yaþ karþýmda çok sevdiðin kýz kulesi, baktýkça bir parça kopuyor içimden ve yok oluyor ömrümün neþesi, içimi acýtýyor kalabalýðýn çýðlýðýna karýþan istanbul’un o hüzünlü sesi.
sen gurbetine dayanamadýðým tek þehirdin benim için, sen istanbul’dun ve istanbul sendin benim için, sen birilerinin umrunda bile deðilken hayattýn benim için, þimdi herkes derin uykudayken yalnýz ben aðlýyorum senin için.
diner elbet bu gözyaþlarý günün birinde, yaþanýr bu aþk istanbul’un tenha bir köþesinde, yüzümde kirli sakalým yine sigaram elimde, sen öldürdükçe beni dirilirim þiirlerimde.. (asi_geco) Sosyal Medyada Paylaşın:
asi_geco Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.