Olta

Arsýz dalgalarýn
kýyýlarý dövdüðü bir anda
elinde oltayla denizi yoklayan
bir adam görünür
bir adam
daha saat sabahýn beþ’i

ve olta
her sallandýðýnda
derinlerden bir þeyler
yüzeye doðru çýkarýlýr bir þeyler
ve sonra oltanýn ucunda
derin bir yalnýzlýk belirir
kara her göründüðünde.
ama istemeden de olsa
bir kova dolusu ayrýlýk birikiyor iþte
ayrýlýk, geçmiþten bugüne...

sonra birden bire
gözden kayboluyor kasketi
gökten kesik bir baþýn gülümseyiþiyle

oysa
her sabah
ayný manzara
biraz deniz
biraz da umut...

ve
oltaya takýlan hep ayný deniz...



Sosyal Medyada Paylaşın: