insan olmak
farkýnda deðilsin
ama herþeyden korkuyorsun
gözlerin kör
kulaklarýn saðýr
vicdanýn korkun gibi orospu
kendinden baþkasýna güvenmiyorsun
anan baban bile sana yabancý
korkunla büyüyor geleceðe ulaþýyorsun
hiç korkmamýþ gibi davranmaktan usanmýyorsun
korktuklarýnýn üzerinede gidemiyorsun
çünkü zayýfsýn
aþaðýlýk gibi gözükmekten korkup gülüyorsun
daðlar daþlar gözlerinin içindeki garip çizgiyi görüyor
gülerken aðlayan kan gibi iki damla yaþ
korkmak istememeyi hiç hayal etmedin
gönlünce dünyanýn tüm yeþilliklerine koþmak
sevgilinin dudaklarýnda geceleri uyumak
olmuyor
korkunun yüreðine dikilmiþ sýzýlarý
seni insan yapamýyor
insaným diyorsun halbuki
sorumluluklarýn sayesinde insan olamamandan utanmýyorsun
gözlerinin önünde ne acýmasýzlýklar yapýlsa bile
insan olduðunu anlayamayýp acý bile çekemiyorsun
hepimiz insanýz
hepimiz hiç yaþamamýþ biri gibi hayallerimizi istiyoruz
etimiz kemiðimiz kurumuþ çöl gibi
bizi gerçekten mutlu edecek yaðmurlarý bekleye bekleye
sýzýlarýmýzýn sýcaklýðýna dayanamayýp eriyoruz
insan olmaya çabalýyorum
gururumla yaþamak bu acýmasýzlýk diyarýnda
insanlarýn bana manyak gibi bakmasýndan utanmamak
ölüme gidecek tek bir insan tüm insanlýðý kurtaracaksa
o ölümü gerçekleþtirmeye hazýr mýsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.