ömrün dibindekiler

eski yýkýk bir evim
merdivenlerime çýktýðýnda korkma
ölüm taþýmam içimde
bilirim

duvarlara asýlmýþ örtüler
önünden kaçamýyorsak eðer
kefenimiz olamaz
gözyaþlarýmýzý onlara silelim

kýrmýzý iþlemeli bir halý
önünde kanýyorum elbisem kýrmýzý
ikimiz bir olduk dünyaya karþý
ayaklarýmla basamam
çünkü sen

ellerimde böcekler
ruhumu her gece kemirecek
içtiðim suyun arasýnda
yaþamayan
simsiyah ölüm

kurban ediliyoruz kýrmýzý
duvarlardan akýyoruz
topraðýn yüreði bize aç
ölmekle dönen dünyadan
yapabiliyorsan kaç

camilerin boðucu kubbesi
altýnda yeþil yeþil uzuyoruz
inançlar diþlerimizi kirletti
ruhum maydanoz

elbiselerimiz upuzun
acý çektiðin kadar uzuyorlar
çocuklarýn dilleri konuþur
sende elbisenin arasýndaki
çocukluðunu unut

odalar dolusu koyun
nefesleri kadar yaþarlar
cenneti görmezler
insan denilen kadar
gerçekten sürgün

siyahken beyaza dönüþ
sebepsizliðin kuvvetin
adýmlarýný sessiz at
ruhunun karasý hala
kopkoyu ve derin

önümden kayýyor kadýnlar
her biri vicdanýn sözünde
dilim býrakamýyor onlarý
sonsuzluðu gördüm
her birisinin gözlerinde

seçmek kadar hür
ölmek kadar sevilmez
ruhumuzu þekillendirenler
ölümü yok edecek sonsuz
ömürler ömürler ömürler


Sosyal Medyada Paylaşın: