Bir vurguna eþlik ederken Görünmez kurþunlarýn barutu; Ruhumun kirpiklerinden sarkýyor tek tek Umutsuzluðumu yýkacak fýrtýnanýn umudu… Körlere ýþýk tutmuþ gibi yakarým karanlýklarý Tek bir ateþböceði bile týnlamaz kör karanlýktaki aleve Sonsuzluða uzanýr gibidir umutsuzluðum Kumsalda can çekiþen denizyýldýzý gibi; kum tanelerini öpercesine… Sabah nedir; akþam ne? Zamansýzlýðýn en koyusuna dayanmýþ gidiyorum Yelkovanlarým yorgun; akreplerim bitik artýk saatimin minesinde “Bir rüzgar eser belki” diyerek bekliyorum Vurgunlara ket vuramayan sonsuzluðun ötesinde…
Metin Kaya ÝLHAN TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.