belki pille çalýþýr
þu deniz mavisi gözlerim
ne belli…
uyuyordun
göz kapaklarýnda düðümlenmiþ korkuya inat
kirpik uçlarýnda toplanmýþ melekler raks ediyordu
henüz semadan dönmüþ iki nur
süzülürken sol gamzenin çukuruna
borç harç bulduðum bir buseyi kondurdum
çok evvel mühürlenmiþ
günahkar dudaklarýmla
kýpýrdadýn
boynundan inmekle hükmümdü
sýnýrlý bir heyecana
devinirken bedenim
çekingen bir zamana
ellerimde ter kokusu
ardýmda ölmeyi bekleyen ömrüm
adý yitirilmiþ bahçelerde
uyandýn
sükut peþrevi çalan gözlerinde dinliyorum
teninde zemheri arsýzlýðýný
zambak kokusuna gizlenmiþ bir mahcubiyetle
sarýyor kollarýn yalnýzlýðýmý
kalbi kur’an
gözü katran
soyu meçhûl akan sevdam
gittin
masum bir hayretim
þu baþýma inen geceye
ben gerekli miydim küfre düþmeye
gölgende cinneti büyüten kývýlcýmla
füsunkâr bir ýþýk daðýlýyor bedenime
geceyarasý düþ ayarýymýþ gördüðüm
meleklerin insanlara karýþtýðý bu saatte…