aðustos öðlenlerinde kalsa da aklýmýz yüreðimiz ansal tüm birikimimiz kasým sabahlarýna reva gördük mor küheylan çalýmlý elleri ceplerindeliðimizi hani yollarýmýz olurdu palamut aðaçlarýnýn beslediði hani abilerimiz ablalarýmýz olurdu açýlmamýþ gözleriyle teþekkürler ederdik yokuþlarý aþmayý öðrettikleri için ve en çok da kaybetmeyi aþkta aþký
buzlu bir maviyle harelenmiþ yýllarýmýz tutsaklýðýmýz o har vurup harman savurmuþluðumuz kendi iç hesaplaþmamýzý bezerken sonbahar yaðmuruna suna boylu bir intihar yeþerdiðinde þakaklarýnda selvi boylu bir gerisin geriye dönemeyiþin ve belki ölüm de þakaya gelmez bu fasýlda aþk gibi týpký aþk gibi...
göðsümüzde dururdu su bolca öykülüydük gönencimizle okþardýk uzak dað kuþlarýnýn yeryüzü sevdasýný ne biz üþürdük ne gölgemiz üþürdü bolca öykülüydük ama öykümüz üþürdü yanaklarý kýzarýrdý da daðlarýn aman vermezlik bilmezdik uðultusu bitmeden þuursuz üzerimize üzerimize çiseleyen gün batýmýnýn...
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.