sevdanın sırrı

gece düþünce coðrafyasýna
topladý dünün harabesinden kendini
yamalý heybesini attý sýrtýna yaþanmamýþ günleri týkarak
ve yýkarak çeperindeki duvarý
baþý dik
alný ak
gizlice koyuldu yola;
sözlerini emanet
gözlerini rehin býraktý sabýr taþý yastýðýna,
ereði sevdanýn sýrrýna ermek
ve bulmaktý kýrýk kalplerin merhemini
ayak izi olmayan patikalardan gitmekti adým adým
elindeki beyaz bastonla.

kendi þarkýsýný mýrýldanarak akýyordu ýrmak;
yamacýndaki söðüt
alýmlý bir kadýn gibi perçemini dökmüþ küçük dalgalara
derin bir uykuda bekliyordu,
ayný suda yýkandý
çöktü yanýna sessizce
gövdesine dayadý sýrtýný,
uzak bir þehirde yanan sigaranýn dumanýný çekti içine doya doya
yüzüne taþýdý hiç tanýmadýðý birinin gözyaþlarýný
parmaklarýyla sildi
damla damla paylaþtý acýsýný…


oltadan kurtulan balýklarýn kahkahalarýný duydu,
bir kozayý elleriyle soydu
avuçlarýna doðdu kelebek,
dans ederek dönüp duruyordu ateþ böcekleri baþýnda
ýslak saçlarýnda oynaþýyordu yakamozlar
bir yýldýz tarlasýna dönüþüyordu adam
bir yanan daða,
sanki hiç sönmeyecekti ateþi
hiç kül býrakmayacaktý ardýnda…
ve öpülmek için bekliyordu
yosunlu taþýn üzerindeki yalnýz kurbaða.


bir gece kuþu sormadan kondu göðsündeki aþiyana
birden sürgün verdi
filizlendi içindeki aþk tohumu…

aranýr mý yani sevdanýn sýrrý
sevmesini bilene ne ki!
topraðýn yarasýný su sarar
sevenin kalbini yâr;
bu da bilinmez mi!

ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: