I.
gün ýþýðýndan sýyrýlmýþ
ölü ten rengi bakýþlarýndan süzülüyor ömrüm
þakaklarýnda biriken terle yýkanýyor ölümüm
deri’nden yayýlan ayrýlýða inatla
terinden filizleniyor aþk
ay tutsaðý bir çift göz kapatmýþ
yýldýzlarla zamaný
nemlenmiþ bir kirpikten icazet alýr gibi
durmaksýzýn öpüyor geceyi
ve kendi lanetini
kývrýmýnda uyuklayan ademden kalma bir kemik
günahlarýndan tespih
sevaplarýndan seccade
boynundan yol giden cehenneme
tavaf eden kokundur sevgili
ahh o kokun
kaplýyor terk ettiðin bu þehri
albenisi terinle sývanmýþ kalbine
alsana beni de
II..
adýn adýma yanaþmýþ
kan kusan sözlerinden dökülüyor ömrüm
dudaklarýnda biriken nefesle yýkanýyor ölümüm
içine çektiðin ayrýlýða inatla
dýþarýda filizleniyor aþk
yangýnlar kültablasýnda
külüyle sarmaþ dolaþ yakýyor tek bir heceyi
rüyanýn mahrem yerlerinde köz bir baþýna
üþümüþ gözlerinden düþen gökkuþaðýna inat
gözyaþlarýný saklýyor iki keskin rayiha
müzevir kelimeler kusuyor
kalbimde uçuðun deliriyor
bir þey çýkaracaksýn içinden belli ki
geçmiþin yasýna dua okur gibi
o an savuruyorsun ya dumaný sevgili
ahh o duman
öpüyor terk ettiðin bu þehri
içinde eylüle can veren nefesinle
içsene bir hevesle beni de