Emzir Yüzyıllık Açlığımı

Bugün ruhum kanlý bir kelepçe bileklerimde
Yanaklarýmýn alevine tünemiþ bir çift serçe
Sevginin alaz türküleri yanýyor kuru dilimde
Kýrýlgan gemilerim yüzüyor denizlerimde
Türkü söylüyor dilim, ruhum dar hacmine.

Sýcacýk bir düþünüþ rahlesindeyim kendimle
Kilitli odamda yaþamdan bunalmýþ insanlar
Uzatýyorum terli ve yalnýz avuçlarýmý aþka
Bir bulut çörekleniyor gövdemin üzerine
Fýsýldýyor kulaðýma, ’ey aþk, ruhun neden dar?’

Cevahir düþler mýrýldanýyor dilimdeki sevgi
Ýçimin sunaðýnda güvercinler yýkanmakta
Ürpertili bir yalnýzlýk senfonisi bedenimde
Caným tenden ayrý, gönlüm küsmüþ tene
Þelaleler akýyor karanlýk ve izbe seherime.

Bugün ruhum karýþýk, adamakýllý dar içine
Dudaklarýnýn ýslaklýðýna kapýlmak istiyor delice
Gövdenin mazgallarýndan akarak þehirlerine
Bedeninin dallarýndan aðmak mevsimlerine
Kavruk bedenimin terini kurulasan ellerinle.

Al ruhumu benden, mukaddes emanet gibi
Boþalt damarlarýmýn harýný, bitir hicranýmý
Dindir çýðlýk özlemlerimi, kölen et kapýnda
Emzir yüzyýllýk açlýðýmý, bitir aðlayýþlarýmý
Gönlünün aþk çadýrýnda uyut aþk adamýný.

Selahattin Yetgin

Sosyal Medyada Paylaşın: