Gün batýmý, Uzaklaþýrken Galata Kulesi’nin eteklerinden; Akþamýn Kasvetli ve dayanýlmaz Karanlýðý, Hýzla çýkagelir Tünel’den. Ve dikilir Ýstiklal Caddesi’nin baþucuna. Anýlar kaybolur, Duman altý sokaklarda. Umutlar, Donakalýrlar loþ köþe baþlarýnda.
Son tramvay da Geçerken Odakule’nin önünden, Kimse duyamaz; Haçopulos Pasajý’nýn Unutulmuþluk feryatlarýný. Ne acýdýr ki Bilen-tanýyan da yoktur, Gecenin geçen bu son tramvayýný., Bir daðýlmýþlýðý yaþar Galatasaray Meydaný. Çoktan Alkol komasýna girip Kendinden geçmiþtir, Çiçek Pasajý.
Bitip gitmiþtir, Atlas Sinemasý. Yorgun Ýnci Pastahanesi ile Yaslanýrlar Aða Camii’ne. Yerinde yeller esiyor þimdi, Nerededir Lale Sinemasý. Kaderi belli, Figürandýr artýk Fitaþ Sinemasý. Fransýz Konsolosluðu’nun önünde Ne terk ettiðim Rum kýzý var, Ne de beklediðim, aklýmý baþýmdan alan Çerkez kýz gibi yar. Günah kedisi olmuþum, Boðazlýyor duygular.
Kuvvetli kollarýyla sarýp Bir banka oturtur beni Taksim Meydaný. “Býrak” der þiirlerini. Kes artýk Uçan balon yaþamýn ipini. Çaresizce Gözüme kestirdiðim bir bankta Kedi gibi kývrýlýp, Uyurum. Gecenin geç saatleri, Baþ ucumda söyler ninnilerini. Taksim Meydaný’nýn, Misafiriyim bu gece. Renksiz, desensiz, Kabuslarla karýþýk rüyalar, Alýp götürürler beni Bilinmeyen o meçhule…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun TOMBUL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.