Göç mevsimi deðildi daha ama özünü yitirmiþ mevsimlere inat göçmen kuþlarýna özendirildik ve zamansýz yol aldýk sürüden ayrýlarak
þimdi mi ? ne þehir ne de biz alýþabildik koyun koyuna yatmaya
bir gün ve bir gün babamla yolda yürür iken bu orman neden bu kadar karanlýk dedim neden ? ki daha gün yeni doðmuþ oysa. korkuyorum korkuyorum kaybolmaktan deðil ama ? birgün þu ormana uymaktan... babam saçlarýmý okþayaraktan birileri böyle istiyor diye oðlum birileri...
peki ya bu þehir bu þehir neden bu kadar durgun sanki yýllarca bir amele gibi tonlarca yük biriktirmiþ omuzlarýnda hayýr yalnýz bu þehir deðil sanýrým bütün insanlar yorgun bir þeyler paylaþamamanýn aðýrlýðýyla...
oysa hala dün olduðu gibi bugün de çocuk olmadan büyür eller ve avuçlarýnda taþ izi arayan güvenlik görevlisiyle göz göze gelirler ve her gün ayný kovalamaca sokak sokak sanýrým onlar da býkmýþtý çocuklarýn taþ’ý avuçlamaktan usandýðý gibi
þimdi ne deðiþti dersen bir çocuk büyürken diðerleri rol alýyor... diðerleri.
ve birileri böyle istiyor diye bütün daðlara düþman kesildik düþman...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.