İki Namlu Arasında...

Birgün
birgün gitmek istersin ya
her þeyden uzaklara.
hiç bir tanýðýn
ve hiç tanýnmadýðýn bir yerlere
gitmek istersin ya
ben gittim iþte birgün
sýrtlayýp bütün eþkalimi...

sonra
sonra bir otel kapýsýnda bavulum
ve üzerimde renksiz bir gömlek
az çok yüzümü yansýtýr gibi
yüzümü yüzüm ki
bu aralar hiç bir kente sýðmaz olmuþ...

sonra bir odanýn
kapýsýnýn önünde bahþiþle alýyorum
eþyalarýmý
ki kapýdan içeri adýmý mý atar atmaz
oda yüreðim kadar daraldý
ve her þey üç adýmlýk ömürmüþ gibi geldi o an bana...

duvarlar
duvarlar yüzüme özenmiþ meðer
öyle solgun, öyle grimsi
içimin daralmasýyla
pencereleri açýyorum sonra
pencereleri perdeleri aralayýp

uçsuz bucaksýz bi gökyüzü açýldý sonrasýnda
gökyüzü ardýndan yýldýzlar ve ay
daha saat on ikiye çeyrek vardý
derken bir yýldýz kaydý
sonra bir yýldýz daha
sonra gözlerim gözlerimde yýldýzlara özendi
perdeler rüzgarýn geliþiyle
bir o yana bir bu yana dalgalanýr
yüzümü okþayaraktan
ve öylece sabahlamýþým
ta ki güneþ günaydýn der gibi
yanaðýma usulca bir buse býrakýncaya kadar.

sonrasý bir ben
birde sadýk yalnýzlýðýmla
kol kola volta atmaya baþladýk
bir ormaný yeniden keþveder gibi

gölgeler
gölgeler belirdi sonra
yakýlmýþ ve yýkýlmýþ harabelerden
yaþlýca bi adam (kürtçe)
ne iþin var senin bu topraklarda
yetmedi mi bunca yaptýklarýnýz diye sitemde bulundu
oysa ben kaybolmuþtum kendi yalnýzlýðýmla
hiç bir þeyin farkýnda olmadan.
doðrularak amca bu
bu nasýl bir yangýndýr ki
bütün bir ülkeye yas tutturmaz
sanýrým devriyeler
evet devriyeler çevirdi birden her yanýmýzý
içlerinden rütbeli biri seslenerek
sen daha terk etmedin buralarý be adam...
amca bütün kederiyle, ben mi ?
ben nasýl terkedebilirim
dedelerimin asýrlardýr yaþam sürdüðü bu yerleri.
bak mezarlarý mezarlarý bile ayakta hala
bütün köy yýkýlmýþken.
ben terk edemem onlarý...
yaþlý adam öylece kaldý
tabi ben soluðu karakolda aldým.
.
yaþamýn çoktan çekildiði bu topraklarda
iki namlu arasýna sýkýþmýþ bir hayat iþte
gitmekle gitmemek arasý...

Neyse yaklaþýk üç saat sonra
nihayet salýverildim
ve bir an önce gitmemin benim için iyi olacaðýný tembihleyip
kaldýðým ote’le kadar bana eþlikte ettiler
tekrar yalnýzlýðýmý sýrtlayarak
ayný gün ayrýlmak zorunda kalýyorum Diyarbakýr’dan...
ayný gün.

gitmek isteyenle
gitmeye mecbur býrakýlan yolcularýz iþte
bir birine aykýrý istikametlerde de olsak
sonuçta hep ayný yükü taþýrýz...



Sosyal Medyada Paylaşın: