Sonsuzluktan Bir Sonraki

gözyaþlarýmý biriktirdim yürek sarnýcýmda
þimdi inci gibi dizip sözcüklerle
uçurtma yapýyorum göðünüze
ipleri saç telinden sahipsiz rüzgarlarýn yaladýðý
kahve rengi tatlýsýyla bir çocukluk aþký
gün batýmlarýna bakýp uyumak kadar kanatlarý uzun
sokaklarý bekleyen aðaçlarý býrakýp ölümü düþünmek gibi...
sen...ne mavileri hulyalý bir göðe kanmaksýn
ne kuþlarýn akþam çýðlýklarýný gizleyen yaðmur bulutlarýna...
sen
ebedi düþlemek toz toprak ayan beyan arsýzca....
neyi aradýðýný bilmeden aramak azgýn bir suskuyu
konuþmalarýn bittiði yerde ara sokak huzuru
bir ucu paramparça bir aydýnlýk yolu gözleyen bir anne þefkati
sulu boya samimiyetiyle yapýlmýþ uçan balonlu bir tablo...
sen
sonsuzluktan bir sonraki baþlangýç güneþi
parmaklarýma bulaþan ay ýþýðý
yavru aðzý yürüyüþlerimden kalan acýmtrak aþk bitmiþliði
güneþin terkettiði ara sokaklardan haz almanýn buruk saadeti...
baþlagýçsýzlýðým ve sonsuzluðumsun
kalbimdeki sevgili taþikardi
çocuk aðlayýþlarýndan arta kalan...


Kaðan Ýþçen

Sosyal Medyada Paylaşın: