//güneþ girdi gecenin koyuna þafak vakti doðacak AÞk//
ve...
huþu ile indi kirpiðinden süzülen aþk iksiri damarýma ruhumu secde edip, serdim rahvan yoluna yýldýz toplar þimal rüzgârý ellerin koy(n)uma atlas serdim busenin üstüne toz kanatlý sardunyam her birini “sen” diye kok(l)uyorum
ýý/
ýslak günahlar emziriyor s/ensiz geceler tavaf ederken börtü –böcek Resul’ün izine kokun sinmiþ yastýðýmýn en tenha gizine ilahi saatlerde “recim” edilirken gün/ahlar yokluðuna saklýyorum!
/günahýna –sevabýna/
ýýý/
“sen” diye yazýyor kalem asi saatlerinde yaðmuru siliyor kirpiklerimde ki hayalin, bu bir týlsým mý ? ya da; aþk dedikleri dökülüyor evrenden tuhaf bir hal alýyor bedenim bendimi aþýyorum!
ey!...yaþam faturam; taksit taksit deðil sevgimin ödeneði top yekûn seviyorum…
_ruhumun irsaliyesini hep sana kesiyorum!_
v/
ben!... yüreðinde yanan kor ateþ gibi, gökte uçan özgür kuþ gibi, ezelden-ebede yazýlan eþ gibi, þirpençe-i mizan’da titreyen güneþ gibi kazýnmýþ!... sana “mühür”lüyÜM.
Ümmü AÞCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.