Ýçim acýyor... Geçer elbet, geçer de, anlamsýz bir yer de, unuttuðumu sandýðým bir yer de , yeniden sýzlar. Ama varsýn sýzlasýn, sýzlamadý mý; kocaman sevilmiyor ki… ”
Ne yapacaðýný bilememek ne kadar kötü bir durum. Beyaz bir ýþýk arýyorsun bazen, görüyorsun... Siyahýn yoðunlu eritiyor ýþýðý yine kör oluyorsun...
Nerdesin sen þimdi kim bilir? Neler yapýyorsun? Özlüyor musun beni? Biliyormusun ben geceleri hep seninle konuþuyorum uzun uzun.. Seni Seviyorum diye haykýrýyorum. Dünya umurumda deðil. Takmýyorum, düþünmüyorum hiçbir þeyi...
Sadece seni, sadece seni düþünüyorum ve aðlýyorum!!! Sýrf senin yanýnda olamadýðým için aðlýyorum...
Býrakýp gittiðin, tüm kapýlarý yüzüme kapadýðýn günden beri aylar geçti... Aylar geçti ama içimdeki sevgin hiç bitmedi… Beni sevmediðini, önemsemediðini bilmeme raðmen büyüttüm sevgimi. Ama bu gece Vazgeçiyorum Senden... Ben seninle olmak, seni yaþamak istiyordum... Ama izin vermedin... Bilmiyorsun ki geç zamanlar vardýr... Ne yapsan affedilmeyecek, ne yapsan boþ...
Ýþte þuan, o an...
Korkma, seni artýk sevmiyorum….
Mustafa Hebip
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafahebip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.