can bedenden çıkarcasına özledim...

öylesine sevmiþtim seni,
öyle deli sevmiþtim iþte,
süzülürken gözkapaklarýmdan yaþlar
tozlu sayfalarda anlatýrdým bizi,
seni denize, kendimi martýlara benzetirdim
mavi düþlerinin üzerinde süzülürken;
hayat gözümün alabildiðine sen olurdu
gözlerin dünyam, dudaklarýn memleketimdi sanki.
sensizlik hiç ummadýðým anda iþgal etmiþken zihnimi
bilemedim,
ya ben az sevdim seni
ya sen hiç sevmedin beni ...
þimdilerde herkes seni sorar oldu,
gündüzleri güneþ geceleri yýldýzlarla konuþuruz bazen
seni ne çok sevdiðimi söylerim onlara
onlar ise ne zaman seni anlatsam gözlerimdeki hüzünden bahsederler bana...
yaðmurlar misafir geldiðinde, damla damla vururlar penceremden odama,
sanki senin kokun var rüzgarýn nefesinde,
ciðerlerim yýrtýrýrcasýna cekerim içime,
sensiz günlerim geçiyormu,hala dünya dönüyor mu ondanda haberim yok
aðlayan bir þehirde seni öylesine özledim,
eski bir sevdanýn eskimeyen sesi gibi
bir bakýþýný, bir gülüþünü
belkide bir dokunuþunu
can bedenden çýkarcasýna özledim...

MUSTAFA HEBÝP
Sosyal Medyada Paylaşın:

mustafahebip Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

çok özledim be aşkım.. Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında. Korkma, seni artık sevmiyorum… Bu gece ölesim gelmiş Seni Seviyorum Deme Bana ... Sona gidemeden son bulmak... Ağlayan bir kadın.... gidiyormusun...? Bugün en çok seni özledim ben İyi geceler hayat! Bugün de seni yaşayamadım