kan ter içinde hayat beyaza hasret simsiyah düþlerim ölümlere gebe yüreðim zira þair yazamazsa ölür bebeðim
gerçeklerin pençesinde unuttum hayallerim geri ver hayat bana o mavi misketlerimi
gündüze baðlanmýþsa gece hece hece hayal kurdum gökyüzünde belirir yüzün fer çaðrýþýmlý bedenim hep böyle dolu hüzün
düþsel yolculuðumun sen kýrýntýsýnda kesildi en masum gülüþlerim...
sen ki beni benden aldýn hayallerime prangalar vurup düþlerimi benden çaldýn en masum anýlarýmý bile kendine baðladýn
yenilense de filizlerim geçmiyor içimin burukluðu her gerçek bir hayalin çocuðu pamuk ellerimizle büyüttüðümüz boþlukta savrulan uçan bir tüyüz sorma çok kötüyüz !
son sözüm veda olsa da ben hâlâ sendeyim bir gün býraktýðýn sahilde bulmak istersen ucu yanýk mehtup yolla hemen geleyim hayal de olsa, az birazcýk güleyim
sona gidiþin son dehlizindeyim düþlerim kangren bir sancýda ruhum sensiz yolun baþýnda h o þ ç a k a l...