Gül kalbim, Herkesin inadýna gül… Uzaktan da olsa… Kaç kere aðladýn gönül, Kaç kere sustun hayata… Ah hayat yordun beni ! Hangi birimiz istedik böyle olmayý , Hangi birimiz bu olsun diye çabaladýk ! Biz bir aileydik… Mutlu bir aile , Ama sen þimdi Þimdi, Kelimelerde saklý bir aný , Kalbimde sýzlayan bir aðrýsýn …. Sen mýsralarýmda var olan , Ama göremediðim … Sözcüklerim de hayali yansýyan, Bir ailesin. Hayal ettiðim çok þeysin… Sen … Sen … Bir çýðlýk olup boðazýma düðümlenen , Bir volkansýn adeta … Sen geceleri gözlerimin daldýðý yerdesn .. Ölsem de içimde gelen bir sonsuz isteksin. Sen … …. … …. Son sözümsün týpký sözcüklerin tükendiði gibi… Sende tükendin , Ve gittin. Hiç Olmadýn , Ve asla olmayacaksýn …………………………… Suskun Eflatun
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskuneflatunum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.