Hayallerin vefatý kemirmiþti günümü
Müzminleþmiþ yanýlgým hatalar doðurmuþtu
Yarýnýn þansý varken, hatýrlatma dünümü
’Gülümse!’ Diye gölgem, ruhuma baðýrmýþtý
Düþ bulutu içine fazla geldi düþlerim
Mutlu ol diye diye, aklý çeldi düþlerim
Gözlerim kapanýnca yeri gösterir müjgân
Ters akan ýrmak gibi, yarýnýma aðlarým
Dünlerin faydasý yok, kurulduðunda mizan
Medet yolunu bulup, güne umut baðlarým
Kilidi kýrmak için göðe kalkar ellerim
Affý bul diye diye, dua salar dillerim
Ezaným okunurken sað kulaða doðumda
Çekeceðim çilenin rengi mayalanmýþtý
Kalemdeki acýnýn imzasý her boðumda
Tebessüm dilenerek aþka yamalanmýþtý
Muhabbetin hasýný ayrýlýkta görmüþtüm
Uzak kal diye diye, beni senden sürmüþtüm
Dünler günümü çaldý, yarýna þimdi dikkat!
Varlýk zikir yaparken, kalýr mý maþuk aþkýn?
Kutlu dönüþ içinde Hakk’ a susayan hilkat
Asuman dirilirken semahlarýmýz taþkýn
Günüme hatim yaðsýn dolmadan önce vadem
Sevap al diye diye, namaz verdi seccadem
Zamanýn cenazesi geleceðe uyarý
Aðlama vakti deðil, Ýsa gelmek üzere
Müslümana müjde ver! Tamamlandý ilk yarý
Ýsa’ nýn bedeninde Ahmet gülmek üzere
Günlerimi yarýnda ibraz eder günlüðüm
Tövbe sal diye diye, ikaz eder günlüðüm
Müjgân Akyüz/ MAJ