ADAMIM

gözlerin harelerinden
vururum kýyýlarýna
sarhoþ ,
dalgalardayým...

bir hüzmeden kopar
düþerim denizine ,
düþler sarýnýr kayalarýna,
mercanlardayým...

kollarým uzanýr ,
dað toprak bahar giyinir
mavi çiçek, mor çiçek
minelerdeyim...

güneþe çýkar yine yolum
bir hüzmeye takýlýr
göðsüne atol takarým
adamým...

Sosyal Medyada Paylaşın: