Hüzünlü bir gün batýmýdýr þimdi kanayan
Yarýný olmayan bir sevdanýn peþiyim
Ümitsizliðin elinde çekilen cefa
Yüreðin acýlara yenildiði gündeyim!
Bitti sana biat eden bedenin nefsi
Gönlüme düþen ilk dudaðýn busesi
Yaktý ateþten kor matem anýlar
Dedim “gittiðimde aðlama “diye
Nedir þimdi?
Kimsesiz mezar baþýndaki bu duruþlar
Anlamadý anam babam halimden
Dostlarda uzak kaldý hüzünlü yüreðimden
Hep uzak tutulmuþ Cennet’ime olan özlem
Cehennem eylemiþler acýmadan bedeni
Hicraným galip gelmiþ mutluluðuma
Ölümler tatmýþ bedenim ölmeden
Ýtmiþim kendime ait öncüllerimi
El derdini, derdimden evla saymýþým
“Kadere inanmazdýn”diyor þarkýcý
Ýnanmazdýn böylesi sevmese idin
Kalýþlarda onsuz olmayan telaþlarýn
Þimdi ölü sonbahar mý, sarmak istediðin?
Çok geç artýk konuþamaz ayrýlýklar
Dillense neler derdi taþlarým!
Sýcaklýðýmý býraktým topraðýna
Serin çakýl taþý, ölümden soðuk ellerim
Korkmayýn!
Bu güne kadar kime oldu zararým?
Yenildim!
Kabullendim bana yazýlan kaderi
Ne sevgi ne nefret ne soluk bendeki
Vazgeçtim sefil dünyanýn tüm isteklerinden
Uzakta kimsesiz bir mezarým þimdi!
Bu sevda,bir ömür meþalesidir sönen
Öksüz kaldý iki yavrum birde yüce’m
Boþuna artýk dökülmesin hüzünler
Nidalar duyulmasýn artýk, bir meçhulüm ben!
Jale KESKÝN //Konya nýn efsunlu havasýnda