be
GÖZLERİN...
gözlerin hala yeþil mi bilmiyorum
ve yeþil bakýyor mu yine böyle
hiç yeþil olmamýþ ama
hep yeþil kalmýþ resimlere...
sen ki kasýmý bile yola getirmiþ olansýn
kasýma bile bir þans vermiþsin
oysa benim iklimimde kasým hala sen
ve hep sensin...
bu sözlerin arasýnda sen varsýn þu an
senin sesin karýþtý bir parça, çok yakýndan
sen konuþtukça ben de konuþuyorum, sesim çýkmadan
konuþan bensem çünkü, ses veren sensin biliyorum ki
en sevdiðim renk gözlerin hala, kasým gibi...
en sevdiðim resim çocukluðun, hiç görmediðim þehrinde
sevdiðim ne kaldý ki zaten hiç girmediðim ikliminde
bir kere bile sevemediðim, aþk denilen yerde...
gözlerin hala yeþil mi bilmiyorum
çünkü en sevdiðim renk gözlerin; ondandýr varsa umudum...
bütün umudum ise, zaten, umutsuzluðum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.