umut istemem

hiç birþey yok dünyada
yanýmýzda taþýdýðýmýz ölümümüzden baþka
karanlýkta yeþeren bir çiçek görüyorum
ölümden kaçabilecek kanatlarý
ona ben dikiyorum

beni biliyorlar ki umutsuz deðilim
her gün güneþi ayrý renkte görüyorum
en iyi doktoru azrail olanlara
mutlu gülücüklerin kokusunu ben sürüyorum


ama susmak istiyorum yaþam boyu
kuþlarýn,böceklerin,dinazorlarýn ömründen çok fazla
kendimi bir perdenin içine sarýp ölümü
bilinmeyen pencerelerden tüm kainata sunmak

kötüyüm evet çok kötü
þiirler yazarak ýsýnýyorum yaný baþýnda
ruhumun içinde tahmin edilmez mayýnlar gömülü
her fikrin sonunda kan ve hüsran var

kendimi býraktýðým tüm þiirler
herbirisinde kaç kere gömülmüþüm
ruhumu çýkarsak yalnýzlýðýmýn dibinden
insan olamayan birisinin sureti gözükür

içim kanýyor sonsuzluða kadar
yapamadýklarým hep boðazýmdaki ip
piþman olmuþsam yaþamaya
bunun sebebi bendeki umut deðil

umutlarla yok olan piþmanlýklarýmýzýn sesi
ve onun esirleri

Sosyal Medyada Paylaşın: