günesin elleri tenimde
ölü bir aþkýn cesedini eritiyor bedenimde
sýyýrýp atarsam üzerimden
kýrýk düs izbelerini
önce,
kendimi vuracaðým (þiirde) ki asil ayrýlýðýn kurþun sözlerine...
kimsesiz dudaklarýn en ucunda dökülmeye hazýr aðýtlarý
sildim ezberimden
gözlerimi yerden, gölgelerimin esaretinden kurtarýyorum
kýrmýzý diyorum
beni ben yapan ne varsa yakýyorum gizli bir katil var içimde
aský öldürüyorum
aðzýmda biriken anýlarý bir çýðlýk eþliðinde söküp atýyorum
alnýmýn ortasýna ecelimin terleri
ölüm bile kolaydýr
ayrýlýðýn irin baðlamýþ yaralarýnda oynaþmasýnda
ki ölememe acizliði
yakamda...
günesin elleri tenimde
içimde biriken kadýn yanýmla oynaþýyor
soyunuyorum bir bir, kat be kat aðrýlar gizlenmiþ
mahremiyetinde cümleleri sevdamýn
dibi delik bir umut torbasý
bin yamalý…
ellerimi de kesip atýyorum,
dokunmak günahlarýn içinde sonsuz bir acý…
zamaný yok ediyorum
maviye kanat çýrpan bir martýyý kandýrdým, özgür düþlerini çaldým,
kendimi
ateþlere savuruyorum…