Þekilsiz,
Eciþ bücüþ bir kent kaldý þimdi sýðýnacaðým.
Nasýl yaðýyor yaðmur,
Nasýl akýyor üstünden þehrin kiri
Arýnmýþlýk kokusu yayýlýyor genzime.
Yeniden düþüyorum sanki rahmine annemin,
Yeniden yazýlýyor kaderim.
Geçmiþimin üzerinde tepinen benliðimin ayaklarý kanlý,
Kendimin katlinden bitap düþmüþken yüreðim.
Ucuz söylemlerden kendini yaratmaya çalýþan ademoðluyla böylesine çeliþirken,
Sudan sebepler biriktiriyorum
Her þeye raðmen
Kuraklýðý bitecek gözlerimin....
Nedendir ki
Kimse gelmiyor bu yýkýk kente.
Adým baþý faili meçhul kalmýþ bir aþkýn kanýna bulanýyor ellerim.
Gözleri donuklaþmýþ
Bedenleri buz kesmiþ
Hissiz
Nefessiz...
Ölü sevici sokaklarda,
Albenili kandýrmacalar
Köpeksiz köy misali kol geziyor.
Sarýdan iðreti bir griye bürünüyor mevsim,
Ne kini kalýyor artýk
Ne aþký mevsimin...
Zamansýzý anlatýyor en bilindik þarkýlar
Yalnýzlaþýyor
Muhakeme yeteneðini yitirmiþken
Ölümü sayýklýyor insan.
Kimseyi ýslatamamýþ yaðmurlar düþüyor þimdi bu kente...
Gökyüzü bir gri,
Etraf bir kasvetli ki sorma...
Elimi attýðým parça parça dökülmekte.
Kurumaktayken gözlerimi akýttýðým denizlerim
Eksilmekte renkli kelimelerim.
Eylül’2009 Aydýn...
Aylin Baþdemir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.