Bu gece çok karanlýk, yýldýzlar sürgün sanki Ben sana aðlýyorum, hiç durmadan inan ki! Yürüyorum baþ baþa, hayalinle sokakta; Saçýma düþen yaðmur, gözyaþýmla yanakta. Uykularým bölünmüþ, yüreðimin yasýndan; Kulaðýmda sesin var, seneler öncesinden. Hala durur mu bilmem, simli tokan saçýnda? Gözüm seni arýyor, karanlýðýn içinde. Aslýnda biliyorum, orda olman imkânsýz; Gördüklerim hep hayal, duman misali cansýz. Varsýn hayalin olsun, bakýp duran öylece; Yalnýz ikimiz varýz, sokaklarda bu gece!
(Mayýs 1989 / Ödemiþ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzzet KOCADAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.