Mitolojiyle ne kadar barýþýksan O kadar insansýn Ne kadar yalan söyleyebiliyorsan aþka o ka dar yakýnsýn
Akþam ümraniyede gördüm seni Deðiþmiþsin denizler de Akmýyorlar artýk ayný yöne Yaþlanmak gibi deðil sanki Býkmýþsýn Nihan Sana hayatý yavaþ yaþa demiþtim Unutmuþsun Bende zamaný unuttum sende Hep yanlýþ bakýyorum her seye Alkol nöbetlerinde Akþam erken yatýp Gece erken uyanmaktan Aslýnda yaþamaktan Ve hatta ölememekten Pek muzdaribim aslýnda Nihan
Nice kýrýk resimler var bende Nihan Kýyýsýnda unutulmuþ hayatýn Sabahlar geceleri sayabildiðin kadar Bülbül bir gül için her baharmý aðlar
ne biçim deniz bu Nihan her yaný gökyüzü biçiminde bir kadýn bulut taþýyor sýrtýnda gözleri bir patikanýn uçurumunda usanmýþ gökyüzüne küfür etmekten belli kendi gökyüzünü arýyor sende
ne biçim orman bu Nihan bütün aðaçlar yaðmur altýnda bir adam toprak taþýyor sýrtýnda gözleri uçurumun dibinde usanmýþ yeryüzünü paylaþmaktan senin bir yüzünü arýyor bende
bu ne yanlýz bir dünya Nihan sen ben ve bulutlar senin yüzüne ay ýþýðý düþüyor habire unutanýyorum bakýþlarýmý sende buralarda yalnýzým belli biraz konakladýðýmýz küçük dünyada her kes kendi derdinde seni düþünen yok belli
mutlu olmak mutsuzluðu büyütürmü sence Nihan kendi topraðýna gömülmek mutlu ediyormu seni mutlu birini görünce mutsuzlukmu anýmsýyorsun nice insan var güneþle doðup akþamdan ölüyorlar ve kalabalýk yaþamayý seviyorlar belli böylece kendilerini güvende sanýyorlar yada iç güdülerinin tutsaðý olarak güvende hissetmek kendini yada bir yalan bulup takýlmak ardýndan yada tek kalýp yollarda kurda kuþa adres sormak
"tutsaklýk" gece yarýsý kentlerini çaðrýþtýrýyor bende bomboþ sokaklarda seni aramak dükkanlar kepenklerini indirmiþ da hi olsa elmalar üzümler kestaneler aykýrý bir ortamda bir ölülük her seyde bir donukluk içerisinde bir anlamlarý yoktur boþalmýþ balýk aðlarý bir iþe yaramamanýn hüznü içerisinde
bir vitrin düzenleyicisinin bütün hüneriyle süslediði bir plastik manken soðuk camýn ardýndan yalnýzca karanlýða gülümsemekteler sanki orada hiç kimsenin göremediði çok Nihan’ca bir olay var
oysa görünürde binlerce volt elektrikle yüklüymüþ gibi gergin ve tehlikeli duruþuyla gece bekçisi bir de onun tabancasý vardýr yalnýzca yani bütün kent koca bir hapishane gece bekçisi de gardiyan gibidir
hýzla geçip giden bir trenin gürültüsü çok uzaklardan geçen bir geminin düdüðü seni birden o sýð kaygýlarýndan koparýrlar içininde bir tutam fýrtýnanýn giderek büyüdüðünü duyarsýn bende vitrinlerin ve kepenklerin arkasýndaki eþyalar insanlarýn hýrpalayýcý dokunuþlarýndan kurtulmuþ kendi kendilerine yaþamaktadýrlar yaþayamýyorduk biz öyle
insanlarý iki yüzlü olmaya çaðýrmýyorsun kuþkusuz insan bir baþka insaný da yüreðinde duyabilmeli sensiz bir de suskunluðun altýnda yatan korkunç haykýrýþý yapraðýn dalýndan kopuþu ile yere düþüþü arasýnda geçirdiði o çok uzun ve kanlý serüveni bir de
hiç unutmam bir tren yolculuðu yapýyordum tren birden tehlikeden kaçan bir yýlanýn deliðine girmesi gibi kývrýlarak bir tünele girdi týrnaklarýmdan kan sýzýyordu
bu yüzden bir yaným yeryüzü bir yaným yalnýzlýk gibi bir yaným gökyüzü bir yaným yalnýzlýk sürekli kendini dövüyorsun nerede bir fýrtýna kopsa camlar kýrýlýyor içinde sen hangi ölümü yaþýyorsun bende
geçmise bakýp çocukluðuna dair bir belge var mý elinde ömrünün sokak aralarýný yokluyorsun bende unutmuþ olabilirim diyorsun kapý eþiðinde yada bir duvar dibinde
bu þehirde bir þeyler eksik gidiyor Nihan gidelim diyorsun habire bütün gemiler batmýþ oysa iskelede yalnýzýz bu þehirde bir þeyler garip ihanete uðramýþ bir deniziz bir çocuðu elleriyle deðiþtirip gidiyorsun hep
acemi bir terzi gibi kullanýyoruz zamaný biçtikleri yollar da uçuþan kesilip atýlmýþ kumaþ parçalarýyýz
hayatý anladýkça büyüyor insan büyüdükçe dönüyor ilk yalnýzlýðýna acý, kurþun yüklü bir tabanca gibi sinsice sokuluyor böðrümüze bir de artýk çekilmiþ bir deniziz tuzu ve maviyi çaldýlar kýyýlarýmýzdan hayatta ne kadar yumruk attýðýn deðil kaç tekmeden sonra ayaga kalkabilecegin önemli yada acýkýyorsun habire sofradanmý doyuyor duygularýn yemesen çalýþmýyormu kafan
iþte çocuk koþmaya çalýsýyor kumsalda karanlýðý çözüp ayaklarýndan soluduðu yaðmur kokuyor bir sevinç yeþeriyor bende yüzündeki yýkýntýlardan þairler sürekli ateþ taþýrlar ellerinde tutuþturacak bir þey bulamazlarsa kendilerini yakarlar
ve þarap þiþesi birden çatladý Nihan toprak kana bulandý Tekirdað yandý bende kargalar sustu gün aðardý adamýn elindeki dal parçasý yanýyordu hala Sosyal Medyada Paylaşın:
keoman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.