Elbet yanmak gerekli, piþmeden yol alýnmaz Koru nâra çevirir, körük közün gýdâsý. Hem maddî, hem mânevî dengeyi gözetmeli Ýbâdet ruhumuzun, yeþil gözün gýdâsý.
Kendini yâr sananlar, aslýnda birer aðyâr Yâr olmak kolay deðil, herkes olamaz ki yâr Katýksýz inanmýþsa, o kiþi çok bahtiyâr Onsuz hiç bir þey olmaz, îman özün gýdâsý.
Aþk öyle bir nesne ki, ne þah tanýr ne kral Daha ilk gördüðü an, gönlü çalmýþ bir maral Ýncele, tetkik eyle, her þeyde vardýr kural Mevsimler döner durur, bahar yazýn gýdâsý.
Dünya hayatý ne ki, ya çelik ya çomaktýr Doðdun baþladý sarma, sonu gelen yumaktýr O’nun geliþ gayesi, onu tamamlamaktýr Ýnsaný nurlandýran, ahlâk yüzün gýdâsý.
Sevdâsýný gönlünde, sýr gibi saklamasý Gülistanda bülbülün, o güzel þaklamasý Bilgisizce konuþmak, karga vakvaklamasý Onsuz hatiplik olmaz, ilim sözün gýdâsý.
Orada yüzü olsun, ukbâya ne saldý ki Rahman’ýn kapýsýný, o ne zaman çaldý ki Muhabbetullah yoksa, geriye ne kaldý ki Her þeyin mayasý o, sevgi nazýn gýdâsý…
01/08/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.