Rabbim bu aþka “Ol”,demese idi
Kaderimde seni, görür müydüm yar
Son demde böylesi, bir sevgi varken
Kaçýp gitmek sence, çaremidir yar
Ben sana vurgunum, rüyalar senli
Baþ koydum sevdana, çekemem eli
El ver de çöz artýk, kör’den düðümü
Al götür istersen sürgünlere yar
Bahtýma kazmýþken derince kuyu
Oldun denizimde mutluluk yol’u
Ýkiye bölünen, vefasýz can’ý
Tam olduk yarýmken, bilmedin mi yar
Çek göz’e milleri, olayým âmâ
Baðla zincirleri vur prangalarýnla
Zaten hayat acý, buruk bir mana
Sen hiç kýymet vermez, sevmez misin yar
Bir eylül vurmuþtu mýzrabý oktan
Çekip gitmek vardý bil ki o andan
Gitseydim hazanýn fýrtýnasýndan
O zaman heveslenip gitmez miydim yar
Yüklendim çileden þeleklerimi
Uzak tut istersen benden kendini
Bir aþký derunun, bir can öyle ki
Gitmek istesen de,” zor” gidemezsin yar
Jale KESKÝN/Belen Yaylasý