Ekim...

ekim yaklaþýyor
eylül teðet geçmekte ömre...

bir þair suskularýndan sýyrýlýyor
avaz avaz þiirlere düþüyor ömür

þiir suskulardan geçiyor.
nehirler gibi
kývrým kývrým yataklardan
geçit vermez daðlardan geçiyor
çakýl taþlarýyla oynaþarak.

yine efkâr düþmüþ ormana
kuþlar ýslýk ýslýk
ve de ýslak
kanatlarýnda gök yüzünü taþýyor

göçler ki;
her yürek kuþ misali
diyarlar dolaþýyor


-yine ekim geliyor
eylülle sarmaþ dolaþ....-

yeryüzü elemli
insanlar düþüyor caddelere
gölgesiz

-ölüm bir adým ötede
herkes umarsýz...-

ben hasret dokuyorum tezgahýmda
sen özlem oluyorsun desen desen
yine eylül geliyor

-ekime þiirler yazdýrmak için....-

ben ozaným diyorum
sazým mýzrabýndan vurgun yemiþ
eðik baþým...

-ýlýk ýlýk melodiler dokuyorum,
tezgahýmda þiir ses oluyor...-
(duyuyor musun?)

ekime düþler büyütürüm
ayaz vurur
hasýlý
ben her mevsim yeniden ölürüm...

Sosyal Medyada Paylaşın: