be
YARIM KALAN AŞK
ve devamý olmayan bir aþk var þu an elimde
bir bakýþ eskiye dair...
kapatýrsam gözlerimi biliyorum ki Ýstanbul aðlayacak
Necip Fazýl aðlayacak, Atilla Ýlhan aðlayacak, Orhan Veli aðlayacak
ve aðlayacak... ve çok yazýk olacak
nereye sürsem kendimi de alarak yanýna, sonrasý yok
kalýyor býraktýðým zamanda; çünkü devamý yok ve ne acý
la sesinden sen çýkýyorsun hala çalýnca siyah renkli gitarýmdan
notalar yine sende toplanýyor; oysa çalan ben, vurmadan...
devamý olsa ya da olsaydý bu aþkýn konuþmazdým herhalde bu kadar
ve yazmazdým bu denli,
özlemezdim acý çekmeyi kan damlamýþ gözlerle
unutmamayý asla unutmazdým yine; sevgiliye ait ne varsa,
her sabah kalktýðýmda kuþlara günaydýn demeyi,
boynuna sarýlmayý ayrýlýklarýn va yalnýzlýklarýn,
belki de hepsi ve devamý; elbette devam eden aþk olsaydý...
ve devamý olmayan bir aþk kaldý þu an elimde
ellerim ise bomboþ ve çýrýlçýplak, cebimde
biriktiriyorum bu anýn fotoðraflarýný gözümde
kýzma ama; Ýstanbul’a örnek, þairlere ise ibret olsun þu halim diye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.