Nazlı İstanbul

Ey, nazlý Þehir!
Kaç yüzyýl dayandýn ecdadýma, vermedin güzelliðinden bir damla
Âþýktý Hz. Eyüp sana, âþýktý Sultan Fatih iki güzel yakana
Gelmedik biz meþhur Bizans oyununa
Tophanede su olduk aktýk billur Haliç’e
Kýrdýk boðazýna gerilen kahpe zincirlerini
Seni, yabancý ellere býrakýr mýydýk ey sevgili?

Ey, güzel Ýstanbul!
Seni yendim diyemeyeceðim kadar
Çok seviyorum
Sýrtýmý Haydarpaþa’ya verip baðýrýyorum en sýra dýþý hayalimde
Ýyi ki varsýn Ýstanbul!

Ey, ulu Þehir!
Topraða âþýk bir çiftçi gibi yüzümü sürüyorum sana
Muhtacým anlasana
Taþýn altýndan deðil kandýrmýþlar herkesi
Sende aç da kalýnýr çalýþýlmazsa
Razýyým
Sana mecburum korkma

Ey, koca Þehir!
Üstünde yetmiþ iki renk
Ayýrt etmezsin
Herkesi kucaklarsýn da beni mi yersin?
Bilirim beni de seversin bir dedenin ilk torunu gibi
Nazlanýrsýn ama
Gülersin sonunda bana da

Ey, serin Þehir!
Kar yaðýnca üstüne çekilmez ayazýn
Yedi tependen esen rüzgârlarýn üþütür seni
Titretmez içimdeki ateþli sevgini
Taksim soðuktur þimdi Beþiktaþ’a da inilmez
En iyisi duygu penceremden seyretmek
Beyaz gelinliðini

Ey, hasret Þehri!
Özlüyorum Çamlýca’nýn manzarasýný
Ýzlerken boðazýn o narin köprüsünü
Yoðun trafiðine gömülüyorum
Kayan ýþýklarýnda kaybolduðum gibi
Altýndan geçen gemiler kimlerin oyuncaðý
Sýlada unutmuþ gibiler yelkenlerini
Bir yanýna sinmiþ binlerce sinirli yüz
Öbür yanýn sihirli...


Sosyal Medyada Paylaşın: