Kar beyaz hayaller kurmaya baþladýðým günlerde
Pas tutmuþ penceremden her uçurtmaya seslenir oldum
Uzatsam elimi yakalayacak gibiydim oysa
Soðuk demirlerin titrekliði içime iþlemeseydi
Takýlýr kuyruðuna giderdim…
Ýçlerinden en koyu renklisi duydu nihayet çýðlýklarýmý,
Yanaþtý usulca kiremit kokulu mahpus damýma
Selam getirdi güneþten, çýnardan, güvercinlerden
Ve siyahýna aldýrmadan
Arsýzca göz kýrptý senli, tozpembe hayallerime…
Çocukça bir eda ile selamladým bende nazlý uçurtmayý
Hayallerimi hüznüme, umutlarýmý sevgime kattým
Ýçimde biriktirdiðim ne varsa yükledim sýrtýna.
Ve saldým, mavinin en güzel tonu ile gülümseyen Gökyüzünün uçsuz derinliklerine.
Bulutlarýn griliðini avucumda hapsettim,
Gölge oldum güneþe,
Yeter ki sana olan düþüncelerim, sað-salim ulaþsýn diye…
Dün döndü uçurtma!
Kanadý kýrýlmýþ göçmen kuþlar gibi öksüz
Ulaþtýrmýþ selamýmý yerine.
Hayalim parçalanmýþ, hüznüm kahkaha sebebi,
Umutlarým sevgimle düþman misali
Boðazdan denize dökülmüþ…
Sus diyor uçurtma! Sus…
Cevap yok sorulara, insanlar hayata küsmüþ…