zannıma tebessüm et…

zannýma tebessüm et…

ne ecel terleri döktüm
dönemeçlerinde hayatýn,
ne düþler býraktým kâbuslarýn pençesinde,
ne zehirler yudumladým þifa niyetine
düþ olunca duygularýn
efsunkâr akýþýna,
nasýlda daldým bilirsin dolu dizgin
iþvekâr ateþ harmanlarýna!…

her sözüm bir kývýlcým,
her dokunuþum alev,
çýkýnca “kundakçý” ya adým
anlatamadým kimselere
nasýl yaðmaladýðýmý kendimi tutku odalarýnda,
yine de kaçabilmek için kendimden
kaç kez karar kýldým bilirsin
kapýnda soluk soluða!…

say ki, âsiyim,
say ki, aþtým haddimi,
say ki, ihanet ettim ahdime umarsýzca,
kâinatý çepeçevre saran þefkat kanadýn
sýrt mý dönecek?
duymazdan mý geleceksin sýzlanýþlarýmý?
sükût mu edecek merhâmetin
de bana?!…

hazan yapraðý gibi bîçâre ve serseriyim,
ayartýr aklýmý dipsiz bataklýklar,
çýrpýnýrken endiþe nöbetleriyle kapýnda rûhum
ellerim boþ mu kalacak?
yüreðim andaçsýz mý?
zillet tasmasý mý takacaksýn sana bükük boynuma?
adýna ve ahdýma and olsun ki
inanamam buna!…

“kulumun zanný üzereyim” diyorsun ya hani,
âmennâ!...
zanným sonsuz rahmetindir,
zanným ipeksi þefkatin,
zanným düþenin kaldýrýlacaðýdýr kapýnda,
tüketmeden izlerimi izbelerde
zannýma tebessüm et,
huzur damýt rûhuma…

Sosyal Medyada Paylaşın: