Üç Nolu Çam Ağacı

Üç nolu çam aðacý, iþte geldim yine ben,
Ne zaman efkârlansam, sen anlarsýn halimden,
Bugün yine içime, çöktü bir kara tasa,
Ya nasýl avunurdum, þairliðim olmasa?
Biliyorum savuþmaz, baþýmdan asla kahýr,
Yaslanýp da gövdene, yazmazsam üç beþ satýr.
Sen estir rüzgârýný, serin serin þöyle bir,
Satýr satýr içini döksün bu gizli þair.
Aman ha! Gizli kalsýn, sýr bunlar aramýzda,
Biliyorsun ki aklým, hala o kara kýzda.
Þimdi nerelerdedir, ondan hiç bir haber yok?
Çok özledim be dostum, bilmezsin ne kadar çok?
Hatýrla geçen yýldý, yine bir bahar sonu,
Melül, mahzun buradan, izliyordum ben onu.
Biliyordum gidecek, hasretini býrakýp,
Ayrýlýk hançerini, son kez baðrýma çakýp.
Gitti iþte sonunda, daðlarý duman aldý,
Geride sisli puslu, solgun hayali kaldý.
Seneye ben de yokum, bitti sanma muhabbet,
Gurbete gitsem bile, dönerim bir gün elbet.
Merak etme sen dostum, vefasýz deðilim ben,
Ara sýra gelirim, konuþuruz maziden.
Sen türkünü söylersin, rüzgâr alýp bahardan,
Ben yine üç beþ satýr, bahsederim o yardan

9 Mayýs 1984 – Çarþamba / Ödemiþ Lisesi

Sosyal Medyada Paylaşın: