Döküldü karlar zamansýz tel tel döküldü ormanýn en diplerine oysa daha sonbahar bile yüzünü göstermemiþti ?
Sonra çizgiler çizgiler her biri ayrý bir medeniyetten ziyade geçmiþin karanlýk izlerini taþýyordu ve sanýrým hiç bir alemin iþitmek istemeyeceði sözlerle doluydu gözleri gözleri kahverengiydi...
Bakýþlarý, bakýþlarý bir serçenin kanadý gibi kýrýlgan ama yýrtýcý bir kartal gibidir dokunulduðu zaman...
Sonra bir çocuk bir çocuk uyur dizlerinde haylazlýðý dýþarda... bir çocuk büyür sonra ipeksi dokunuþlar dolaþýrken saçlarýnda ki hala toprakta boy vermeyi bekleyen bir baþak gibi görür... dizine sýðmadýðýný aldýrýþ bile etmeden.
Ve hala bir gül gibi kokuyor elleri, bir gül huysuz bir ormaný okþar gibi...
Bir bilsen ne çok severim seni, bir bilsen yalnýz dokuz ay’ýn hatýrý için deðil ama ?
Bir bilsen ne çok kardeþlerim ve çocukluðum kokuyorsun bir bilsen... biliyormusun yoksa ? doðru ya, sen annesin...
Malazgirt’li
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.