gitme derken
yüreðimin yaðmurlarýnda yýkadým içimdeki tüm keþkeleri
keþke bir þiir olabilseydim duvarlarýndaki sonsuzlukta
sensizlik
yokluðuna alev alev inleyen ruhumun
varlýðýnda üþümesi kadar netti
sensizlik
suslara soyunan þiirin
çýðlýklar kadar ahraz kalmasýydý
ve
sensizliðin izlerini dikerken ömrüm
bir yangýn renkli ipliðin sularýnda sustu ruhum
saçlarý kýrýk sevdanýn
üþüyen tellerinden aktý
çocukluðumun masum düþleri
yürüdüðüm kaldýrýmlara buzullar düþtü
sonra ne gölge kaldý ruhu saran
ne de ayazlar
alaz alaz doðma vakti geldi
bahar dokulu duruþlara
dayan yüreðim
dayan
uzak bir seraptý avuçlarýna býraktýðým çýðlýk
görmedin
hadi git þimdi
ateþin közüne ek kardan örtümü
biz olabilecek düþün daðýna sus
ve sus/a nar_ý beyzaya
korkularýn ardýna sýðdýr yanýlgýnýn yakan çýðlýðýný
hangi þiir merhem olacak dizelerin içindeki kesiklere
güle güle diyebilecek kadar kanadýkça yürek
ruhun þakaklarýnda kangrendir içtiðin hayallerim
ah
bakýþýnýn kervanlarýna ruhumun yazgýsýný eþ düþtüðüm
hadi tut yüreðimden can-ý fermaným…
Mehtap ALTAN
28.07.2010