uyku kaçıran yüzüm

kendimi çaldýrdýðýmdan beri
meçhul bir sözün yolcusuyum
her noktam sensin benim
her tamam ve noksan

aynalar kaplasa þehri
ben yine de yalnýz kalýrdým
kendi yüzüme vururdum aþký
kendi ayrýlýðýmdan ölürdüm

ellerin güllerimi severken
yüzümde gece olur
karanlýk bir suda Ay ile
sevdamýzý yýkarým

yýkarým bütün dehþetini
evliyalýktan çýkarým
gider bir puþta yaren olurum
öptüðün dilin hatýrýna

boynumu vuran kýlýç olsan
dönüp ardýna bakma
incinen kadýndan zoru yoktur
en iyi ben bilirim

ufaktým çocuktum
üvey babamýn evinde çýkan
yangýnýn da sebebi bendim
perdeler tutuþmadý

çerçeveleri tutuþtu
odalarda bütün pencerelerin
o zamandan beri geceleri
uyuyor gibi yapýyorum




Sosyal Medyada Paylaşın: