giderken;
susturdun herþeyi
ne bülbüller ötüþür dalýnda
ne kokusu kaldý çiçeklerin
yüreðimde her dem tazeden acý
ellerimde çýrýlçýplak bir hüzün...
þimdi;
rüzgâr yerine hâlâ o an kulaklarýmda
gölgeler oyun eder bana
ruhumsa iflâh olmaz çingene
onca b/izin arasýnda yankýlanan duvarlarýmda
sadece bir elveda!
dön diyemiyecek kadar yorgunum anlasana...
*Faruk Nafiz Çamlýbel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.